Χαμστεράκι, εν δράσει.

    Χαμστεράκι εδώ, χαμστεράκι εκεί, όλη η οικογένεια αναστατωμένη έψαχνε. Πουρνό-πουρνό.

Το τρωκτικό θέλησε να ξεναγηθεί στο νέο του σπίτι και η καλύτερη ώρα βέβαια είναι το βράδυ. Ανενόχλητο λοιπόν, κατάφερε και βγήκε απ' το κλουβί και άρχισε τη σουλάτσα. Το πρωί, όταν έγινε αντιληπτό τί συνέβη, πανικός. Η μαμά (εγώ, δηλαδή) με το φακό να ψάχνει σε κάθε πιθανή και απίθανη γωνία και να ωρύεται ότι αν δεν βρεθεί το τρωκτικό, δεν θα πιει κανείς καφέ, οι υπόλοιποι να γελάνε και όλοι μαζί να παίζουμε με το χαμστεράκι "ψάξε-ψάξε, δεν θα με βρεις".

Ψυγείο, καναπέδες, πολυθρόνες, κρεβάτια, ντουλάπες, όλα σύρσιμο.

Ευτυχώς βρέθηκε γρήγορα, καταχωνιασμένο πίσω από τον καναπέ και κατατρομαγμένο. Για καμιά ώρα ήμασταν παρέα εν αγνοία μου, αυτό από την μία πλευρά του καναπέ και εγώ από την άλλη.

Τώρα κάθε τρεις και λίγο ελέγχω αν είναι κλειδαμπαρωμένο για να μην έχω κι άλλα απρόοπτα.

Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας