Ντεμέκ γαλλικά τοστ.

Αυγόφετες μου έφτιαχναν και η μαμά μου και οι γιαγιάδες μου. Και φυσικά στη συνέχεια τις βουτούσα σε ζαχαρίτσα ή μαρμελάδα (σπιτική φράουλα κατά προτίμηση) και γινόταν ο χαμός.

Εύκολο και πεντανόστιμο πρωινό, το οποίο γίνεται και απογευματινό άμα λάχει. Τη συνταγή την πήρα και την πήγα ένα επίπεδο παρακάτω. French toast τα λένε, δηλαδή φέτες ψωμιού βουτηγμένες στο αυγό και τηγανισμένες σε λαδάκι ή βουτυράκι.

Αυτή που φτιάχνω εγώ έχει την αγαπημένη μου λιχουδιά, MERENDA!

Για δύο τοστάκια χρειάζεστε:

1 αυγουλάκι και λίγο γάλα χτυπημένα

4 φέτες ψωμί του τοστ

Merenda ή όποια άλλη γέμιση θέλετε (γίνονται και αλμυρά επίσης)

Λίγο βούτυρο για το τηγάνι

Η διαδικασία είναι απλή: Αλείφουμε την πραλίνα στις φετούλες μας, τις ενώνουμε σαν τοστ, τις κάνουμε μπλουμ στο αυγουλάκι και τις τηγανίζουμε μέχρι να ροδίσουν.

Παρακάτω η διαδικασία οπτικοποιημένη. Οι φωτογραφίες δεν είναι καλής ποιότητας, αλλά πιστεύω πως την κάνουν τη δουλειά τους.

Ελλάδα: ομορφιά και πολιτισμός.

   Δεν ξέρω αν η Ελλάδα είναι η πιο όμορφη χώρα στον κόσμο, αυτό που διαπιστώνω κάθε φορά που πάω στην παραλία, είναι ότι κάνουμε -οι περισσότεροι- τα πάντα για να μην είναι ούτε η πιο όμορφη και κυρίως ούτε η πιο καθαρή.

   Καλαμάκια πλαστικά φυτεμένα στην άμμο, χάρτινα και πλαστικά ποτήρια πεταμένα τριγύρω, κάθε λογής μπουκάλια αραδιασμένα, αποτσίγαρα, πάνες, μπερδεμένες πετονιές με αγκίστρια και ό,τι άλλο βάλει ο νους σας. 

    Δεν ξέρω τί πρέπει να κάνουμε για ν' αντιδράσουμε σ' αυτό το χάλι. Εγώ ήδη άρχισα να κάνω παρατηρήσεις με "τσαμπουκά", γιατί δεν πάει άλλο. Το επόμενο βήμα είναι να ρίξω καμμιά "παταριά" και, αντί για μπάνιο, να βρεθώ στο πλησιέστερο Α.Τ. Αλλά, αν είναι να διορθωθεί η κατάσταση, αξίζει τον κόπο.

Εσείς, τί προτείνετε;

Cupcakes σοκολάτας με γέμιση τυρί κρέμα

Είμαι λάτρης των cupcakes. Αμερικανιές ή όχι, τα αγαπώ! Ουσιαστικά είναι ένα απλό cake που χωρίζεται σε μικρά φορμάκια και συνήθως στολίζεται με διάφορα toppings, ώστε να αποκτήσει αυτήν την γλυκύτατη -και ρομαντική κατ'εμέ- εμφάνιση.

Τα cupcakes επίσης τα προτιμώ ως κέρασμα σε γιορτή ή γενέθλια, μιας και δε μπαίνεις στη διαδικασία να κόψεις τούρτα ή να καθαρίζεις τα πιάτα από υπολείμματα.

Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας μία από τις αγαπημένες μου συνταγές, την οποία έφτιαξα στα 30ά γενέθλια του καλού μου κι έγινε ανάρπαστη!

Υλικά για 20 cupcakes:

• 1 κουτί τυρί κρέμα
• 1 αυγό ελαφρά χτυπημένο
• 1/3 κούπας ζάχαρη
• 1 πρέζα αλάτι
• 1 κουτί σταγόνες σοκολάτας (εγώ χρησιμοποίησα γάλακτος)

_____________________________________________________

• 1 κούπα ζάχαρη
• 1 1/2 κούπα αλεύρι
• 1/4 κούπας ζάχαρη
• 1 κ.γ. μαγειρική σόδα
• 1/2 κ.γ. αλάτι
• 1 κούπα νερό
• 1/2 κούπα λάδι (εγώ έβαλα ηλιέλαιο)
• 1 κ.γ. ξύδι
• 1 κ.γ. βανίλια (2 βανίλιες είναι αρκετές)

Εκτέλεση:

Σε ένα μπόλ ανακατέψτε τα 4 πρώτα υλικά. Προσθέστε και τις σταγόνες σοκολάτας και αφήστε στην άκρη. Έτοιμο το πρώτο μείγμα. Το ονομάζω μείγμα τυριού.
Σε άλλο σκεύος ανακατέψτε τα υπόλοιπα υλικά μέχρι να γίνει ομοιόμορφο το μείγμα. Έτοιμο και το δεύτερο. Το ονομάζω μείγμα cake.

(Κανονικά τα cupcakes ψήνονται μέσα σε χάρτινες θήκες, τις οποίες βάζουμε ΠΑΝΤΑ σε μεταλλική φόρμα για να μην ξεχυλίσει η ζύμη καθώς ψήνεται και να διατηρηθεί το σχήμα τους. Ωστόσο, εγώ προτιμώ να τα βάζω κατευθείαν σε βουτυρωμένη-αλευρωμένη μεταλλική φόρμα και να τα βάζω στις χάρτινες θήκες την ώρα που τα σερβίρω, ώστε να μη χρειάζεται να ξεκολλάει το χαρτάκι από το cake εκείνη τη στιγμή. Εσείς κάντε τα όπως σας αρέσουν καλύτερα.)

Τώρα έχουμε δύο επιλογές ανάλογα αν θέλουμε να στολίσουμε τα cupcake ή όχι.

Αν θέλουμε να τα στολίσουμε: γεμίζουμε με το μείγμα του cake κάθε φορμάκι μέχρι το 1/3 του. Στη συνέχεια προσθέτουμε λίγο μείγμα τυριού μέχρι να φτάσει στο 1/2. Τέλος, ρίχνουμε άλλη μία κουταλιά από το μείγμα του cake. Αυτό το κάνουμε για να είναι πιο σταθερή η κορυφή του cupcake και να στολίσουμε χωρίς να φοβόμαστε μήπως θα διαλυθεί.

Αν δεν θέλουμε να τα στολίσουμε: γεμίζουμε απλά με το μείγμα του cake μέχρι τη μέση και ρίχνουμε μια κουταλιά από το μείγμα τυριού από πάνω. Το αποτέλεσμα γευστικά θα είναι το ίδιο.

Προσοχή! Ποτέ δεν γεμίζετε μέχρι πάνω τις θήκες γιατί θα φουσκώσει και θα ξεχυλίσει.

Ψήνουμε στους 175^oC για 20-25 λεπτά. Αφήνουμε για 10 λεπτά εκτός φούρνου μέχρι να κρυώσουν λίγο, ώστε να ξεκολλήσουν πιο εύκολα από τη φόρμα.

Παρακάτω είναι μία διακόσμηση που έκανα σε Halloween party. Spooky! Χρησιμοποίησα τριμμένη ινδική καρύδα (εγώ το λέω ινδοκάρυδο) στη διακόσμηση και έδεσε πάρα πολύ ωραία με τη γεύση του cake. Περιμένω να δω και τα δικά σας, με ή χωρίς toppings! 

Graveyard decoration - διακόσμηση Νεκροταφείο

Ερέτρια

Μια μονοήμερη εκδρομή σε εναν πολύ όμορφο τόπο. Μόλις 2 ώρες από την Αθήνα, οδικώς μέσω Χαλκίδας ή με καραβάκι από τον Ωρωπό απευθείας απέναντι.
Ωραία θάλασσα ιδανική για παιδιά, αλλά και μεγάλους. Στην παραλία οι ξαπλώστρες είναι δωρεάν, αν και υποχρεώνεσαι να παραγγείλεις, και κυριολεκτικά πάνω στο κύμα. Καλοδιατηρημένοι χώροι με άφθονο γκαζόν για γεμάτες παιχνίδι ώρες και δέντρα που παρέχουν την απαραίτητη σκιά για έναν μεσημεριανό υπνάκο.
Το φαγητό χορταστικό και σε καλές τιμές σε ένα ταβερνάκι που δε θυμάμαι πως το λένε..αλλά θα το βρω!*

Για τους πιο ψαγμένους υπάρχει το αρχαιολογικό μουσείο. Για τους πονεμένους υπάρχουν τα Λουτρά.
Αξίζει να την επισκεφτούν όλοι οι Αθηναίοι, αν θέλουν να γλιτώσουν μια Κυριακή απείρου μποτιλιαρίσματος στην παραλιακή..

*Το ταβερνάκι λέγεται Primavera.

Η θέα μας από την παραλία.

Σκόρδο, το μυρωδάτο.

Καλημέρα φίλοι μου.

Σήμερα θα φτιάξουμε πολτό σκόρδου για πολλούς λόγους.

1. Έχεις έτοιμο σκόρδο, όταν το χρειάζεσαι.
2. Δεν έχει την ενοχλητική μυρωδιά του σκόρδου.
3. Επωφελείσαι από τα ωφέλιμα συστατικά του σκόρδου.
4. Δεν χαλάνε τα σκόρδα κρεμασμένα στην αρμαθιά. ( το έχω πάθει).
5. Δεν πιάνει χώρο.
6. Γίνεται γρήγορα.
7. Δίνει νοστιμιά στα φαγητά. 
8. Δεν μυρίζουν τα χέρια.

Σας έπεισα; Λοιπόν, συνταγή Δρίσκα.

4 κεφάλια σκόρδου

1 κουταλάκι αλάτι

3-4 κ. σ. ελαιόλαδο.

Βράζουμε νερό και μόλις πάρει βράση ρίχνουμε τα σκόρδα (σε σκελίδες καλύτερα) και τα βράζουμε για 5-6 λεπτά. Αφήνουμε παγώνουν, τα καθαρίζουμε και τα πολτοποιούμε στο μούλτι προσθέτοντας το λάδι και το αλάτι. Το αποθηκεύουμε σε αποστειρωμένο βάζο σκεπάζοντας με ελαιόλαδο. Εγώ το κρατάω στο ψυγείο. Φτιάξτε το και θα με θυμηθείτε. 

Πού είναι το παλτό μου, μαμά;

Κάθε φορά που πάω στο χωριό μου, τα ίδια παθαίνω. Λες και δεν ξέρω τί θα πει υψόμετρο.

Κόντεψε να βελάξει το προβατίσιο σουβλάκι απ' το κροτάλισμα των δοντιών μου. Το οποίο κροτάλισμα δεν οφειλόταν στην πείνα μου ούτε στην δεδομένη νοστιμιά του ντόπιου κρέατος, αλλά στο κρύο.

Άνοιξα τη βαλίτσα μου, το πιο χειμωνιάτικο ρούχο ήταν το τζιν παντελόνι και ένα σάλι για τη δροσούλα. Ωιμέ! Tο παλτό μου έπρεπε να πάρω. Ποια δροσούλα! Μόλις έπεφτε ο ήλιος, έκανε τόσο κρύο, που απορώ γιατί ο κόσμος πάει θάλασσα να βρει δροσιά, και δεν παίρνει τα όρη, τ' άγρια βουνά.

Τέλος πάντων!  Κατά τ' άλλα, μας άνοιξε η όρεξη περισσότερο - όχι πως μας λείπει και ποτέ- και απολαύσαμε τα θεϊκά παϊδάκια, τα χωριάτικα λουκάνικα και τα πεντανόστιμα προβατίσια σουβλάκια, πήραμε και μερικά γιδοπρόβατα από τα ντόπια κρεοπωλεία μαζί μας και επιστρέψαμε στη βάση μας.

Περί κλοπής γνωμικών και ρητών.

Καθώς πλοηγώ στο διαδίκτυο, σε διάφορες ιστοσελίδες και μπλογκς, παρατηρώ πως πολλοί και πολλές χρησιμοποιούν λόγια άλλων - κυρίως πνευματικών ανθρώπων - σαν να είναι δικά τους. Κάποιες φορές δέχονται και συγχαρητήρια για τις κλεμμένες σκέψεις και "ποιούν την νήσσαν". Ενδεικτικά διάβασα σχόλιο γυναίκας που έλεγε: "Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που τα έχουν καλά με όλους και αυτοί που έχουν προσωπικότητα", σαν να ήταν δική της σκέψη. Δεν θυμάμαι ποιός το είπε πρώτος/η, αλλά προσωπικά το διάβασα άπειρες φορές. Κάποιος όμως φαίνεται δεν το είχε διαβάσει και ανταπάντησε στο σχόλιο σε άπταιστα γκρικλις: "Καλά Λίτσα!!! Δεν το περίμενα αυτό, και ειδικά από γυναίκα. Εύγε"!
Με ποιόν να γελάσω, με την "έξυπνη" ή με τον σεξιστή;

Λοιπόν επειδή αυτό, αν δεν κάνω λάθος, είναι κλοπή πνευματικής περιουσίας, οφείλουμε ν' αναφέρουμε το όνομα του ανθρώπου στον οποίον ανήκει η σκέψη ή τον τίτλο του βιβλίου που το διαβάσαμε

Περί Θράκης......το ανάγνωσμα!

Αν δεν ήμουν φεμινίστρια, θα σας μιλούσα για άδεια παντελόνια. Επειδή όμως είμαι πολύ περήφανη για το φύλο μου, δεν θα το πω. Θα φωνάξω, όμως, με όση δύναμη έχω - και έχω κατά γενική ομολογία  πολύ δυνατή φωνή - και θα πω: ου! να μου χαθείτε κοπρίτες, άχρηστοι, πουλημένοι.

Έτσι αποδεικνύετε έμπρακτα την αγάπη για την πατρίδα σας; Και ποιά πατρίδα! Εκείνο το κομμάτι της που διατυμπανίζετε, με κάθε ευκαιρία και σε κάθε λόγο και ομιλία σας, πόοοοοοοοοοοοοοσο πολύ αγαπάτε. Απ' την πολλή αγάπη δεν μπορείτε να κοιμηθείτε.

Κλείσατε το εργοστάσιο ζαχάρεως στην Ορεστιάδα. Μπράβο! Πώς τα καταφέρατε;

Σε μια περιοχή αγροτική, που η καλλιέργεια τεύτλων είναι από τις κύριες αγροτικές καλλιέργειες. Πενήντα οικογένειες στο δρόμο. Θα μου πείτε: οι πρώτες είναι ή οι τελευταίες; Όχι, ούτε οι πρώτες είναι ούτε οι τελευταίες.

Μη ξανακούσω, όμως, για ακρίτες που φυλάνε τα σύνορα από τους "κακούς" Τούρκους, γιατί η υπομονή μου εξαντλήθηκε με την απροκάλυπτη πατριδοκαπηλία σας. Προδότες!

Εβρίτες, την επόμενη φορά όχι 60%, αλλά 100% να ψηφίστε Ν.Δ και όλο το κακό συναπάντημα. Άντε, γιατί έχετε τεράστιο μερίδιο ευθύνης ως ψηφοφόροι. Κοινώς, τα ήθελε ο κώλος σας.

Κολύμπι ξανά!

Τώρα θα τα πω όλα, που τα έχω φρέσκα..

Μικρότερη πήγαινα για 4 χρόνια περίπου στο κολυμβητήριο της πόλης μου. Κάθε μέρα εκτός Κυριακής από μίαμιση ώρα προπόνηση στην αγωνιστική ομάδα. Ωραία ήταν. Εξαντλούμουν, πεινούσα υπερβολικά κι όταν γυρνούσα σπίτι απλά έτρωγα και έπεφτα ξερή για ύπνο. Χμμ..ωστέ γι' αυτό μας πήγε κολύμβηση η μαμά. Κάτι ήξερε...

Τέλοσπάντων, στο θέμα μας. Αφού σταμάτησα λόγω βαρεμάρας και αύξησης των σχολικών και εξωσχολικών υποχρεώσεων, είπα θα ασχοληθώ με κάτι άλλο. Μπήκα στην ομάδα βόλεϋ του σχολείου, μετά ως φοιτήτρια πήγα capoeira για 2-3 χρόνια και ασχολήθηκα ελάχιστα με το χορό (καθόλου δε μου βγήκε ο χορός κατά παραγγελία). Γενικότερα δεν άντεχα να είμαι μακριά από τον αθλητισμό. Πάντα όμως μέσα μου με έτρωγε το μικρόβιο της κολύμβησης.

Τώρα που μεγάλωσα (λίγο) κι αρχίζουν όλα σιγά σιγά να παίρνουν μια καθοδική πορεία, αποφάσισα πως πρέπει να προσέξω τον εαυτό μου. Και κατέληξα πάλι εκεί που ξεκίνησα. Ναι, ναι..σήμερα έκανα την πρώτη μου προπόνηση μετά από εκατοντάδες χρόνια. Κάποτε έκανα 4-5 χιλιόμετρα τη μέρα, αλλά μιας και είναι αρχή ακόμα, είπα να μην ζοριστώ κι έκανα μόλις 1 χιλιόμετρο σε 40 λεπτά. Καθώς κολυμπούσα, προσπάθησα να καταλάβω τι είναι αυτό που με τραβάει στο κολύμπι και πάντα θα είναι η μεγαλύτερη αγάπη μου.

Πρώτα απ'όλα είναι ένα άθλημα, στο οποίο έχεις ελάχιστες πιθανότητες να τραυματιστείς. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα που χρησιμοποιείται ως φυσιοθεραπεία. Το σώμα γυμνάζεται αναλογικά και η αίσθηση ότι όλα σου τα κόκκαλα μπαίνουν στη σωστή θέση είναι μοναδική. 

Εμένα προσωπικά μ'αρέσει και για άλλους λόγους, περισσότερο υποκειμενικούς. Αθλείσαι χωρίς να ιδρώνεις, χωρίς να μυρίζεις και χωρίς να κολλάνε τα ρούχα και η βρώμα πάνω σου. Πάντα φεύγεις καθαρός από το χώρο της προπόνησης. Καθώς κολυμπάς έχεις χρόνο να σκεφτείς ό,τι σε απασχολεί και να το προσεγγίσεις ήρεμα. Η ηρεμία που αποπνέει το νερό σε συνδυασμό με τους θαλασσί και μπλε χρωματισμούς του είναι μοναδική. Και τέλος αυτή η μόνιμη μυρωδιά του χλωρίου στο δέρμα σου, η αίσθηση θολότητας στα μάτια σου και η γλυκιά κούραση μετά την πισίνα είναι ανεκτίμητες.

Είμαι πολύ χαρούμενη και συνάμα κουρασμένη και πεινασμένη, γι' αυτό πάω να φάω το ωραιότατο κοτόπουλο με μπάμιες που έφτιαξα. Συνταγή της μαμάς, θα την αποκαλύψω μια άλλη φορά!

Τηγανίτες

Σας το γράφω απόψε για να έχετε το περιθώριο, να προμηθευτείτε τα υλικά. Μία συνταγή που την άκουσα από το "Μακεδονία TV" και τις ονόμασα τηγανίτες με σάλτσα μαρμελάδας.

Υλικά: 

150 ml αρριάνι, περίπου 1φλυτζάνα

1 αβγό

3 κ.σ. μαργαρίνη λιωμένη

1 κ.γ γεμάτο μπέικιν

1 βανίλια

λίγο αλάτι

170 gr αλεύρι είναι περίπου 1 και 1/2 φλυτζάνα

Εκτέλεση

Aβγό, αρριάνι, αλάτι, βούτυρο, μπέικιν, βανίλια (όλα δηλαδή, εκτός από αλεύρι) τ' ανακατεύουμε και το αλεύρι το ρίχνουμε κουταλιά-κουταλιά ανακατεύοντας. Να γίνει ζύμη σφιχτή για να στέκεται στο κουτάλι. Πιο σφιχτή από το κέικ.

Βάζουμε λίγο ελαιόλαδο να κάψει, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και ρίχνουμε τις τηγανίτες με το κουτάλι. Προσέχουμε τη θερμοκρασία να είναι χαμηλή για να μη καίγονται απ' έξω και μέσα μένουν άψητες. Κοσκινίζουμε πάνω ζάχαρη άχνη ή τις τρώμε με σάλτσα μαρμελάδας ό,τι γεύση θέλετε. Αν η μαρμελάδα είναι ρευστή, την βάζουμε ως έχει. Διαφορετικά ζεσταίνουμε λίγο νερό σε κατσαρολάκι και ρίχνουμε μέσα 2-3 κουταλιές μαρμελάδα. Την αφήνουμε να διαλυθεί και έτοιμη η σάλτσα μαρμελάδας. Καλή σας όρεξη.

Αν δεν έχετε αρριάνι, διαλύστε γιαούρτι με νερό και προσθέστε αλάτι.

Σκυλιά στη θάλασσα;

Μερικές απόψεις ανθρώπων που δεν θέλουν τα σκυλιά μέσα στη θάλασσα και τα αντεπιχειρήματα για να πείσουν ακόμα και τους πιο δύσπιστους ή απλά τους μη ενημερωμένους σχετικά με τα κυνοφιλικά.


-Το σκυλί μπορεί να τα κάνει μέσα στη θάλασσα.
-Όχι, το σκυλί δε μπορεί να το κάνει αυτό όσο και να θέλει γιατί δεν του το επιτρέπει ο μηχανισμός του εντέρου του.


-Το σκυλί είναι άρρωστο/βρώμικο/έχει τσιμπούρια/κτλ.
-Τα ιδιόκτητα σκυλιά ως επί το πλείστον, καθώς και τα αδέσποτα σκυλιά που φέρουν λουράκι φιλοζωικής, είναι εμβολιασμένα. Τσιμπούρια επίσης, υπάρχουν και στην άμμο ή στα γρασίδια. Ακόμα κι αν το σκυλί είναι ανεμβολίαστο, η πιθανότητα να κολλήσεις κάτι είναι μικρότερη από το να κολλήσεις αφροδίσιο από τη διπλανή σου που κάνει μπάνιο με μισό μαγιώ.


-Είμαι αλλεργικός.
-Η ύψιστη μούφα. Αν αλλεργικός σημαίνει ότι κινδυνεύεις από το σκύλο που κολυμπάει 10 μέτρα μακριά σου, τότε θα έπρεπε να φτερνίζεσαι συνέχεια, καθώς τρίχες ζώων και ανθρώπων υπάρχουν παντού γύρω μας. Εγώ ξέρω πως οι αλλεργικοί δεν μπορούν να χαϊδέψουν ή να μείνουν για πολλή ώρα στον ίδιο χώρο με σκύλο ή γάτα. Αν κάνω λάθος, διορθώστε με.


-Μπορεί να με δαγκώσει.
-Ναι μπορεί. Αν ο ιδιοκτήτης είναι κανένας βλαχοκάγκουρας που συνήθως ακολουθείται από κάτι πιτμπουλοειδές.
Αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι, όχι. Αν υπάρχει ιδιοκτήτης που θέλει ο σκύλος του να απολαμβάνει τη θαλασσινή δροσιά, είναι συνειδητοποιημένος και αγαπάει το σκύλο του, ώστε δεν τον κάνει φονιά. Τα αιμοβόρικα σκυλιά είναι συνήθως δεμένα και ξεχασμένα σε χοντρές αλυσίδες.


-Μα κολυμπάνε και μικρά παιδιά εδώ.
-Και τι σημαίνει αυτό; Πιθανόνερα να μην ξέρουν να σας απαντήσουν, οπότε θα το γυρίσουν σε μία από τις παραπάνω ερωτήσεις.

Το κολύμπι είναι τόσο διασκεδαστικό, όσο και απαραίτητο για τους σκύλους.

Ο κατάδικος

"Κι ο ήλιος κατέβαινε σα μεγάλος δίσκος κατακόκκινος, αλλάζοντας κάθε στιγμή λάμψη στην κυματιστή του επιφάνεια, προς τα χρυσοβαμμένα ουρανοθέμελα και παρέτοιμος να βυθιστεί στο πέλαγο δεν εθάμπωνε πια τα μάτια. Και της αυγής το μυστήριο και η λαμπρή μεγαλοπρέπεια έκαμαν τον Πέτρο βαρύθυμο, του στάλαζαν στην ψυχή μία βαθειά και μαύρη απελπισία. Αισθανόταν τον εαυτό του μικρόν, αδύνατον, μηδενισμένον, υποταγμένον σε ασάλευτους και άσπλαχνους νόμους, που εκυβερνούσαν τα πάντα και που του ανθρώπου η θέληση δεν μπορούσε να τους αλλάξει. Και την ίδια εντύπωση θα 'κανε βέβαια το μεγαλόπρεπο βασίλεμα σ' όλους τους ανθρώπους και στα ζώα και στα δέντρα, γιατί τα χωριά, τα λιβάδια, οι κάμποι, όλα εκείνη την υψηλή στιγμή σαν τρομαγμένα εσώπαιναν."

Από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη "Ο κατάδικος".

Πανέμορφη περιγραφή φυσικού τοπίου και φυσικού φαινομένου. Εμένα μ' εντυπωσίασε και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας. Οι μανούλες που έχουν παιδιά στο σχολείο, στις πρώτες τάξεις κυρίως, μπορούν να πάρουν ιδέες για να γράφουν τα παιδιά τους προτάσεις και εκθέσεις.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα. Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1872 και πέθανε εκεί το 1923. Μεταφραστής, λόγιος, ποιητής και πεζογράφος. Το γνωστότερο έργο του είναι "Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα".

Επιτέλους το βρήκα.

Επιτέλους το βρήκα, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν θα το ξαναβρώ. Πρέπει να εντρυφήσω πιο πολύ στο θέμα "μπλοκ". Καλή αρχή............Περιμένουμε την παρέα σας.